Bruno Angelini schreef het repertoire voor dit album om alle aspecten van Amerika die hem sinds zijn jeugd hebben geëmotioneerd voor het voetlicht te brengen: de kunst natuurlijk maar ook de cultuur van de Native Americans , evenals de diverse sociale en politieke bewegingen die een positief stempel hebben gedrukt op de evolutie van het land. Een prachtig uitgevoerd boekwerkje gevoegd bij de cd geeft daar een aantal bijzondere foto’s van. Bruno Angelini is te horen op piano, keyboard en elektronica, Fabrice Martinez op trompet, fluegelhorn en elektronica en Eric Echampard op drums.

De composities zijn opgedragen aan de verschillende helden van Angelini variërend van muzikanten tot schrijvers en filmregisseurs. Het openingsnummer “David Spike Jim and the others” is een eerbetoon aan David Lynch, Sike Lee en Jim Jarmusch, filmregisseurs dus. Er zit behoorlijk wat elektronisch geweld in het nummer wat klinkt als een overstuurde el. gitaar, een duidelijke verwijzing naar de films van de eerder genoemde drie. “Mal’s Flowers” is gewijd aan Billie Holliday, Jeanne Lee en pianist Mal Waldron die beide zangeressen vaak begeleidde. Hier horen we vooral tedere pianoklanken die veel rust uitstralen waarna Martinez bijzonder lyrische klanken aan zijn fluegelhorn ontlokt. “Rosa and the thorns” verwijst naar Rosa Parks die in 1956 weigerde haar plaats in de bus op te geven omdat die alleen voor blanken was bestemd en ook naar de Afro-Amerikaanse beweging van civiele rechten. Gedragen klanken voeren naar een uitbarsting van wilde geluid erupties op de piano en felle uithalen op de trompet, een indrukwekkende vertaling van de rassenstrijd die nu na 65 jaar nog steeds niet is opgelost in het perfide Amerika. Uitermate sfeervol is “A Butterfly can save a tree” opgedragen aan milieu activiste Julia Butterfly en de ecologische beweging in Amerika.

In het fotoboekje is ze te zien bovenin een reuze segoia. “Peaceful Warrior” verwijst naar het Indianen opperhoofd Sitting Bull en de Indiaanse bevolking. Daarvan staan ook prachtige foto’s in het boekje. wederom een gedragen begin met diffuse trommelslagen en plechtstatig trompetspel, ontroerend, maar halverwege valt er een dreigende stilte waarna er een tumultueus crescendo plaatsvindt met drums en trompet. “From one continent to another” opgedragen aan Jack London en Jim Harrison, beiden Amerikaanse schrijvers. Angelini en zijn kornuiten brouwen hier weer een mooi stukje muziek waar vooral Martinez uitblinkt met virtuoos spel. Hij duelleert hier met zichzelf middels overdubbing. ”Cage’s Opening” is voor John Cage en Merce Cunningham, beiden vernieuwers, Cage als avant gardist in de klassieke muziek en Cunningham als choreograaf die belangrijke hervormingen doorvoerde in de danswereld. De muziek is hier sterk ritmisch met avant garde trekjes, fraai. Afgesloten wordt er met “Epilogue. One last song for my (W)heroes” en die helden zijn Stevie Wonder, Maurice White (Earth Wind & Fire), Kenny Wheeler en Wayne Shorter. Geweldige sfeervolle muziek, wonderschoon en een fraai slot van een uitermate geslaagd album.

Jan van Leersum.